Over drie weken, op 19 maart, kiezen we nieuwe gemeenteraden. Voor eigenaren van onroerend goed is dat een van de belangrijkste instanties. Bij wijze van spreken: ze kunnen u maken en breken. Gemeenteraden gaan namelijk over veel, heel veel zaken, hoewel ik vind dat dit veel minder kan. En, als daar niet de juiste mensen aan de knoppen draaien, gaat het mis voor u.
U heeft nog tijd genoeg om wat partijprogramma’s met elkaar te vergelijken, om te beoordelen welke partij opkomt voor de juiste belangen. Lokale partijen beloven altijd het meest en zijn meestal ook kleine partijen. Daarom kies ik altijd voor een grote landelijke partij. Dat is handig als een gemeente iets in Den Haag wil regelen.
De gemeentelijke Onroerende Zaakbelasting (OZB) met de jaarlijkse WOZ-taxatie is bekend bij alle eigenaren van huizen, flats en bedrijfspanden. Deze bekendheid is rechtevenredig met de ergernis die men heeft over deze belasting. Dit geeft volgens mij ook duidelijk aan waarom er niet meer gemeentelijke belastingen moeten komen.
Naast de OZB int de gemeenten precariorechten als u iets op de grond van de gemeente zet of daarboven hangt. En, natuurlijk de leges die u betaalt bij vergunningen. De gemeenten stellen die leges totaal verschillend vast, niemand kent de opbouw ervan. Terwijl de wet voorschrijft dat de leges slechts kostendekkend mogen zijn. Maar hoe dat zit vertelt geen gemeente aan u, althans nog niet.
De gemeentelijke belastingen, leges en rechten stijgen ieder jaar meer dan de inflatie of de salarisverhoging. Dat vind ik echt een schande, ondergraaft het vertrouwen in gemeentebesturen. Onze regering moet daarop veel hard ingrijpen.
Een gemeente gaat over zorg, onderwijs, milieu (bodem, lucht en water) schone straten, straatverlichting, veiligheid, bestemmingsplannen, omgevingsvergunningen (de oude bouwvergunning), huisvestingbeleid voor huurwoningen onder de vrije sectorgrens, splitsen van panden in appartementen, cultuur enzovoorts. Zij plant met corporaties en ontwikkelaars nieuwbouw van huur- en koopwoningen en gemeenten mogen daar veel meer werk van maken. Want de nieuwbouw van woningen is niet zo laag geweest sinds 1953. De gemeente gaat ook over die ellendige erfpacht: gaan ze die nu afschaffen of niet?
Gemeenten dienen veel meer regels af te schaffen dan zij nu doen. Voor iedere pietluttige verbouwing of aanpassing van huizen en flats heeft u een (dure) vergunning nodig. Een aanvraag voor een vergunning kost geld: hoge leges, tekeningen, talloze kopieën en tijd. En waarom? Om een dossier te vullen met papier waar niemand meer naar kijkt de komende jaren. Hooguit een overbodige welstandscommissie die het adviseren over vergunningen vaak ziet als bezigheidstherapie. Nu gemeenten toch moeten bezuinigen kunnen ze het best snijden in hun eigen regels en personeel.
Gemeentebesturen, dus de nieuw gekozen, moeten zich bezighouden met kerntaken van een gemeente tegen minimale kosten. Zij hoeven zich niet met alles te bemoeien en subsidies te geven voor alles en nog wat. Waarom, bijvoorbeeld, geeft een gemeente subsidie voor fietscursussen terwijl ons land 20 miljoen fietsen heeft? Moet een gemeente wel aan ontwikkelingshulp in verre landen doen?
