Prinsjesdag was dit jaar niet alleen saai voor onze Koning maar ook voor ons. Weinig nieuwe plannen en veel eigen lof voor deze regering. Heel politiek Den Haag staat in de campagnemodus voor de Tweede Kamerverkiezingen van 15 maart 2017. Welke voor de politieke partijen best eens zeer spannend zullen zijn. Uitersten zullen een grote rol spelen, uitersten in het politieke speelveld van links tot rechts en ook welke partijen worden de grootste of welke worden weggevaagd?
En fin, we wachten af. Een van de goed punten die weer terugkomen in 2017 is de belastingvrije schenking van 100 duizend euro aan kinderen ten behoeve van het kopen van een woning. De leeftijdsgrens tussen 18 en 40 jaar blijft hetzelfde.
Een andere opmerkelijke wijziging betreft de voorgenomen afschaffing van de mogelijkheid om de onderhouds- en verbeteringskosten van Rijksmonumentenwoningen af te trekken bij de Inkomstenbelasting (IB). Deze mogelijkheid bestond ook al niet voor gemeentelijke en provinciale monumenten. Bij al deze soorten monumenten gelden overigens alle strenge regels van de Monumentenwet en de uitvoerders hiervan. Ons land kent ongeveer 62 duizend Rijksmonumenten, waaronder veel woonhuizen en appartementen. Het onderhoud ervan en de verbeteringen aan deze panden vergen veel financiële slagkracht van haar eigenaars, die niet allemaal even rijk zijn. Dat betekent dat het bijna hobbyistische enthousiasme van monumentenbewoners een flinke deuk zal oplopen en dat dit ten koste zal gaan van de kwaliteit van deze Rijksmonumenten. Ook komt de vraag op of de gemeentelijke monumentenbureaus nog wel kunnen doorgaan met het stellen van zeer dure eisen bij restauratie en onderhoud van Rijksmonumenten. Nu net zoals bij gemeentelijke en provinciale monumenten het belastingvoordeel bij de IB vervalt. Ik stel voor dat hier gaat gelden ‘wie betaalt bepaalt’ want anders zullen velen de monumentenwoningen de rug toe keren. Dat zou zonde zijn, want monumenten geven iedere gemeente een ziel.
Het energielabel wordt ook verbeterd; hoog tijd zou ik denken. En, die zin in de begroting van het ministerie van Wonen deed me denken wat ik meemaakte meer dan een jaar na de verkoop van mijn appartement aan de Singel in Amsterdam. De grachtengordel die ik na 45 jaar moest verlaten omdat dit gebeid veranderd is in een openlucht pretpark waarin de bewoners de rol hebben gekregen van inwonend personeel. De notariële overdracht van mijn appartement vond plaats op 1 april 2015, zonder energielabel want hoewel toen al verplicht, kwamen verkoper en koper met elkaar in de notariële akte overeen dat zij daaraan geen behoefte hadden. Wie schetst mijn verbazing als ik 13 maanden later , dus eind april 2016 een brief ontvang van de Inspectie Leefomgeving en Transport van ministerie van Infrastructuur en Milieu te Amersfoort? Ik werd door deze inspectie gesommeerd om alsnog een energielabel aan te vragen, nota bene voor een appartement waarvan ik al 13 maanden geen eigenaar was. Via de website lukte het niet, dus werd het een papieren aanvraag. Dat werd spannend want als ik binnen zes weken geen label had geregistreerd kreeg ik een boete van 405 euro. Uiteindelijk lukt dit begin september 2016 en ontving ik een definitief energielabel C van de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland te Roermond. Deze gang van zaken doet me aan Kafka denken. Als deze regering het energielabel werkelijk wil verbeteren, kan zij beter haar mensen en geld efficiënter inzetten, in plaats van het achterna jagen van voormalige eigenaren van woningen en hen met boetes te dwingen om voor andermans woningen een energielabel te registreren. Nog daargelaten dat ik denk dat een rechter korte metten zal maken met deze boete.
