Dit jaar was het een Prinsjesdag met veel goed nieuws en dat heeft ons land inmiddels ook wel verdiend. Uiteraard is de politieke oppositie negatief, maar vergeet niet dat we hen daarvoor democratisch bepaald royaal betalen. De media hadden het slechts over de dividendbelasting, waarover ze tot twee jaar geleden nog nooit gehoord hadden, en vergaten de 999 andere belangrijke punten uit de Rijksbegroting 2019. Media zijn niet alleen kostbaar maar ook hardleers.
Één wijziging treft woningeigenaren hard, dit is de verhoging van de btw van 6 naar 9 procent, dat is jammer, al staat er een verlaging van de Inkomstenbelasting tegenover. Gelukkig blijft de overdrachtsbelasting voor woningen 2 procent, voor andere panden dan woningen blijft dit 6 procent. En dat verschil kan pijnlijk zijn in situaties waarin mensen in een bedrijfspand een aantal woningen willen creëren. De Hoge Raad (14 november 2017) heeft namelijk bepaald dat de aankoop met 6 procent is belast omdat men een bedrijfspand koopt, dat nog geen woonfunctie heeft. Mocht men het pand eerst in woningen omzetten en dan in totaal aankopen zou de 2 procent gelden.
De koopkracht van bijna allen gaat er op vooruit en ik hoop dat we dat ook zullen merken. En, wat mij plezier doet, is het begrotingsoverschot van de staat ad 1 procent, dit is 10 miljard euro. Want daarmee kan men de staatsschuld van nu 400 miljard euro beginnen af te lossen. Deze enorme staatsschuld kunnen we nu eenmaal niet blijven doorschuiven naar de volgende generaties. Ook het huishoudboekje van de staat moet kloppen. Daarbij komt dat zodra de rente gaat stijgen we ons zo’n hoge staatsschuld niet kunnen veroorloven.
Ondanks de politiek ontwikkelt de koopwoningmarkt zich voorspoedig; buiten de Randstad nu ook in de diverse provincies. De vraag naar betaalbare koopwoningen in de vier Grote Steden en hun omgevingen blijft groeien. Daarom zal men meer koopwoningen moeten (laten) bouwen en minder sociale of goedkope huurwoningen, want daarvan zijn er al meer dan er mensen zijn die er echt voor in aanmerking komen. De historisch lage hypotheekrente helpt uiteraard de kopers van woningen. Ik hoop daarom dat ze die lage rente heel lang vastzetten, want de rente gaat de komende jaren onherroepelijk omhoog.
Een bericht dat mij opviel was dat makelaarsverenigingen zich erover beklagen dat taxateurs zich onder druk gezet voelen om hoog te taxeren zo dat een aspirant-koper in aanmerking komt voor een hogere hypotheeklening. Uit mijn ervaring als makelaar-taxateur zeg ik tegen die lui: daar ben je zelf bij, je kunt ook de taxatie-opdracht terug geven. Het beïnvloeden van mensen die anderen adviseren of taxaties verzorgen is van alle tijden en blijft niet deugen. Taxateurs die aan de druk om hoger te taxeren toegeven behoren niet in een beroepsvereniging of gecertificeerd te zijn. Mijn advies aan de voorzitters van die verenigingen is: zet ze uit uw club na één waarschuwing.
Wist u dat te hoge taxaties van koopwoningen een van de belangrijkste oorzaken was van de koopwoningcrisis 1978-1984, uiteraard naast een hoge inflatie, een hoge rente en een negatieve economische groei. Die crisis trof overigens woningeigenaren toen veel harder dan die van 2008-2014, die eigenlijk een bankencrisis was.
Na 15 jaar is dit de laatste column die ik in dit magazine schrijf. Ik vond het een genoegen om deze columns te mogen schrijven en ik dank alle lezers en de redactie voor het lezen ervan en de reacties erop.
Carpe Diem – Pluk de dag!
