Woningeigenaren maken zich zorgen over allerlei zaken, maar één springt er uit. Men wil weten waaraan men toe is met het grootste bezit van veruit de meeste gezinnen in ons land. De eigen woning: dalen de prijzen nog veel verder of gaan ze weer stijgen en zo ja wanneer? En natuurlijk: is mijn woning wel te verkopen en als het kan voor meer dan de hoogte van de hypotheeklening.
De afgelopen jaren waren voor eigenaren van huizen en appartementen teleurstellend, 2013 zal echter niet veel beter zijn. Wat zijn de verwachtingen voor de jaren daarna? De verwachtingen voor de economie van ons land zijn voor 2013 niet echt rooskleurig, dat geldt ook voor de koopwoningenmarkt. Ofschoon, ik denk dat we in 2013 het dieptepunt hebben bereikt. Hierna volgt een stabilisatie en ik hoop daarna een voorzichtig herstel van de woningmarkt. Mijdt de doemdenkers en andere voorspellers die nu nog een keer alles zien instorten, hen hoorde en zag ik niet begin 2008 toen er economisch schijnbaar nog geen vuiltje aan de lucht was. Dus waar deze voorspellers nu het recht vandaan halen om woningeigenaren ernstig te waarschuwen, begrijp ik niet.
Nu de nieuwe hypotheekregels actueel zijn: nieuwe hypotheekleningen moet u in 30 jaar aflossen. Komen we er niet meer onderuit. Wel denk ik dat de normen om jonge mensen een hypotheeklening te verstrekken en daarbij rekening houdend met een flinke stijging in de beide inkomens binnen bijvoorbeeld vijf jaar, ruimer moeten zijn. De aftrek van de hypotheekrente bij de Inkomstenbelasting staat nu ook vast. Helaas voor de verkopers zijn de prijzen de laatste jaren gedaald en wellicht dit jaar ook nog een beetje, maar kopers kunnen nu tegen scherpe prijzen een woning kopen.
Op zich gaat het namelijk helemaal niet zo slecht in ons land, de economie is niet ingestort, hij draait wat minder. Mensen zijn huiverig om geld uit te geven en zetten het liever op de spaarrekening. We sparen ons suf in dit land. Het tegenstrijdige is dat als we meer geld zouden uitgeven dit goed voor de economie is, beter voor het land en beter voor u en mij.
Ik maak me voor de komende jaren zeker zorgen over de stijging van de woonlasten in het licht van heffingen door overheden: gemeenten, provincies, waterschappen. Al deze (semi-) overheden komen geld te kort, willen niet bezuinigen en maken hun begroting sluitend door meer geld te halen bij burgers en bedrijven. Onze regering moet daartegen feller optreden.
Gemeenten klagen steen en been, maar ik weet dat vele gemeenten panden en gronden in eigendom hebben die helemaal niet horen op hun eigendomslijst en waarop zij verliezen lijden. Net zo als de rijksoverheid doet, moeten gemeenten, provincies en waterschappen onroerend goed dat niet tot hun kerntaak hoort, verkopen. Dat geld komt ten goede van de begroting. Denk eens aan die gemeenten die grond in erfpacht uitgeven en daarvoor jaarlijks een canon ontvangen. Gedachtig de wijze opdracht van toenmalig minister Donner aan de gemeenten: geef eigenaren en kopers van woningen de keus uit erfpacht en eigen grond. Dus stel ik voor: verkoop erfpachtgrond aan de erfpachters. Dit kan in de komende jaren alle gemeenten samen enkele miljarden euro’s opleveren. Ik ken genoeg erfpachters die graag hun spaargeld stoppen in eigengrond.
Het stelt me namelijk ook erg teleur dat gemeenten, waterschappen en provincies zich niets aantrekken van Den Haag om de verhogingen van onroerende zaakbelasting, andere heffingen en leges te beperken tot maximaal 2,5 procent per jaar. Ik vind dat de regering die gemeenten en provincies die zich daaraan niet houden met het bedrag van niet toegestane verhoging moet korten op hun jaarlijkse uitkeringen uit het gemeente- en provinciefonds. Dat zal ze leren. Hetzelfde raakt de vergunningleges die soms tot krankzinnige hoogten stijgen, terwijl ze slechts kostendekkend mogen zijn. Ieder jaar ontstaat hierover heisa, maar niemand doet er iets tegen. Zelfs niet de aardige voorzitter van de Vereniging Nederlandse Gemeenten Annemarie Jorritsma en die zou toch beter moeten weten!
